ნიკოლოზ ბერძენიშვილი- ბიოგრაფია და ჩემი აზრი მის ნაშრომებზე

       იგი იყო ქართველი ისტორიკოსი, პროფესორი, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი, მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე.
      ციტატა-"ისტორია და პატრიოტიზმი ერთიმეორისგან განუყოფელია მეორე პირველის საფუძველია. ისტორია პატრიოტული მცნებაა. პატრიოტიზმთან გარკვეული დამოკიდებულების გარეშე ისტორიოგრაფია წარმოუდგენელია."
      1909 წელს ბათუმის გიმნაზიში სწავლის დროს მოსწავლეთა რევოლუციური მოძრაობაში მონაწილეობისტვისნიკო გიმნაზიიდან გარიცხეს და ბათუმში ცხოვრება აუკრძალეს. 1920 წელს შევიდა თბილისის უნივერსიტეტის სიბრძნის მეტყველების ფაკულტეტზე. დაამთავრა  1926 წელს.ი.ჯავახიშვილის შუამდგომლობით დატოვეს საქართველოს ისტორიის კატედრაზე საპროფესოროდ მოსამზადებლად. 1938 წელს დისერტაციის დაუცველად მიენიჭა ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხი.1939 წელს აირჩიეს თსუ-ს საქართველოს ისტორიის კათედრის პროფესორად საქართველოში. მისი თანაავტორობით დაიწერა საქართველოში პირველი მარქისტული სასკოლო სახემძღვანელო.
                                                               ნაშრომები:
1) "ფეოდალური ურთიერთობებიდან XV  საუკუნეში"
2)"რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობის ისტორიიდან  XVI-XVII საუკუნეთა მიჯნაზე"
3)XVIII- საუკუნის საქართველოს ისტორიიდან"
4)"კლასობრივი და შინაკლასობრივი ბრძოლის გამოვლინება საქართველოს საგარეო-პოლიტიკურ ურთიერთობაში"
5)''საქართველოს ისტორია"
                                                                        კითხვა
რა მნიშვნელობა აქვს ნიკოლოზ ბერძენიშვილის ნაშრომებს?
პასუხი:- ჩემი აზრით ნიკოლოზ ბერძენიშვილის კვლევები ძალზედ საიტერესოა და მნიშვნელოვანი საქართველოსთვის რადგან მაგის ნასრომებში აღწერილია რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობა მე-16  მე-18  საუკუნეთა მიჯნაზე ასევე კლასობრივი და შინაკლასობრივი ბრძოლის გამოვლინება საქართველოს საგარეო-პოლიტიკურ ურთიერთობაში და მრავალი სხვა საინტერესო და ძალზედ მნიშვნელოვანი კვლევები.

                                                                                                          ვ.მაჭავარიანი X კლასი

ტერმინი ისტორია

ისტორია – (ბერძნ. historia - თხრობა, მოთხრობა გარდასულ ამბებზე), 1. განვითარების ყოველგვარი პროცესი ბუნებასა და საზოგადოებაში; მაგ., სამყაროს შექმნის ისტორია, ცალკეულ მეცნიერებათა – ფიზიკის, მათემატიკის, სამართლის ისტორია და ა. შ.; 2. მეცნიერება, რომელიც შეისწავლის ადამიანთა საზოგადოების წარსულს მთელი მისი კონკრეტული ფორმებითა და მრავალფეროვნებით. საზოგადოების ისტორია პროცესებისა და მოვლენების, ცალკეულ ინდივიდთა, ადამიანთა კოლექტივების, მთელი კაცობრიობის კონკრეტული და მრავალმხრივი მოქმედებისა და საქციელის ერთიანობაა.

ისტორია არის ცოდნის სფერო, რომელიც შედგება მეცნიერების ცალკეული დარგებისაგან, დამხმარე და სპეციალიზებული ისტორიული დისციპლინებისაგან. ცალკეულ ნაწილთა სპეციალიზაციის ხარისხი სხვადასხვაა, რის გამოც გამოყოფენ რამდენიმე ჯგუფს. პირველ ჯგუფს შეადგენს ისტორიული მეცნიერების ის დარგები, რომელთა ფარგლებში ისტორიკოსები საზოგადოების ისტორიას შეისწავლიან მთლიანად ან ნაწილების მიხედვით. ისტორიას სწავლობენ ფორმაციებისა და ეპოქების, კომლექსური პრობლემების მიხედვით, სივრცობრივ–გეოგრაფიული პრინციპით, გარდა ამისა ცალკე შეისწავლიან ადამიანთა ისტორიის სხვადასხვა მხარესა და მოვლენას. პირველ შემთხვევაში მსოფლიო ისტორიაში გამოიყოფა: პირველყოფილი საზოგადოების ისტორია, ძველი მსოფლიოს ისტორია, შუა საუკუნეების ისტორია, ახალი ისტორია და უახლესი ისტორია.

სივრცობრივ–გეოგრაფიული პრინციპის მიხედვით გამოიყოფა: დიდი, ერთმანეთთან ისტორიულად დაკავშირებული რაიონების რეგიონალური ისტორია და ცალკეული ქვეყნებისა და ხალხების ისტორია. მეორე ჯგუფს ქმნის დამხმარე და სპეციალიზებული ისტორიული დისციპლინები: წყაროთმცოდნეობა, არქეოგრაფია, პალეოგრაფია, დიპლომატიკა, ქრონოლოგია, ისტ. მეტროლოგია, სფრაგისტიკა, გენეალოგია, ჰერალდიკა, ნუმიზმატიკა. დამოუკიდებელ ადგილს იკავებს ორი სპეციალიზებული ისტორიული მეცნიერება არქეოლოგია და ეთნოგრაფია.